Iets uit mijn leven - Hardlopen of Hard lopen.

Sinds 2 weken ga ik niet meer naar het revalidatiecentrum. Niet omdat ik genezen en klaar ben. Nee omdat ze vinden dat ik het vanaf nu wel weer verder alleen op kan pakken. Ik kan jullie zeggen ik heb er veel van geleerd en denk regelmatig aan de uitspraken die mijn therapeuten deden, maar op de laatste dag van mijn revalidatie heb is samen met een van de therapeuten een begin gemaakt aan iets wat is sinds mijn ongeval niet meer heb gedaan.

 

Hardlopen.

 

Ik wilde graag weer gaan hardlopen. Gewoon heerlijk ontspannen lopen, alles even weer van je af lopen. Lekker geniet van de natuur om je heen. Dus..... (wel met hele kleine stapjes) Loop ik weer.

Via een app hou ik al mijn resultaten bij en dat voelt goed.

 

Ik ben nog lang niet waar ik wil wezen, maar het is een begin en als ik een goede dag heb voelt het helemaal lekker. Dus ik ga zo lang het lukt gewoon nog even lekker door. Ook al zijn het maar baby stapjes die ik maar. Veel kleine is uit eindelijk ook één groot ;-)

Klus in huis - Lente brengt energie.

Ja door dat mooie weer van afgelopen dagen, heb ik het gevoel als of ik meer energie heb. Weer zin om dingen aan te pakken en eigenlijk mijn hele huis weer eens op de kop te zetten. Nee dat doe ik niet, niet overdrijven. Alles op zijn tijd.

 

Ik had tegen mezelf gezegd dat ik me eerst bezig ging houden met de dingen waar een deadline op zit, zoals bijvoorbeeld mijn Round Robin boekje, wat 19 april klaar moet zijn om naar een van mijn vriendinnen te gaan. Daar horen jullie laten nog wel meer over.

 

Maar helaas zo werkt het toch niet helemaal bij mij. Ik wordt duidelijk door mijn gevoel gestuurd en mijn gevoel zegt door dit mooie weer. OPRUIMEN!!!!

 

Dus van de week deed ik:

 

Weer eens een paar kastjes. (helaas met het toevoegen van de foto gooi ik per ongeluk de begin foto weg. Pfffff kunnen jullie het verschil nog niet zien, maar geloof me het is een wereld van verschil.) Ik kan nu overal weer bij, zonder dat er iets spontaan uit de kast kwam zetten.

Ik gooide wat dingen weg. Zoals mijn ééndags lenzen, waarvan ik maar één setje geprobeerd heb. Ik snap nu niet waarom ik deze vorig jaar niet weggegooid heb. Ze waren zelfs toen al ruim over datum. haha. En zo gooide ik nog het een en ander weg. Niet veel bijzonders maar goed.

Het lenzendoosje kon ik niet weggooien. Waarom niet geen idee. Zonde dacht ik. Ik kan er vast iemand anders nog wel eens blij mee maken. Je zult misschien wel denken. Dat  mens is zo gek als een deur wie bewaar nu een lenzendoosje voor een ander. Nou laat ik je zeggen de dag er na wist ik waarom. Mijn collage belde op (ze was vrij) of haar ogen nog op haar bureau lagen. Natuurlijk moest ik lachen, maar ze bedoelde haar lenzen. (Ze heeft regelmatig last van haar lenzen en dan doet ze ze even uit.) Ik ging even kijken op haar bureau en ja daar zal ik twee lensjes los liggen. Meteen bedacht ik me aaaahh daarom heb ik dus dat doosje bewaart. Deze gaat dus naar mijn collega.

 

Met het flesje Puur pollen (nog een volledig nieuw flesje) kan ik vast ook nog wel iemand blij maken die het wilt proberen. De bakje (voor haar te verven) gaan naar mijn schoonzus. Als kapster zijnde kun je deze altijd gebruiken. Zeker als je altijd je schoonzus kleur ;-)

 

Verder waste ik de vitrage. Het er af halen vind ik nooit zo'n probleem maar dat op hangen pfff wat krijg je daar lamme armen van zeg. Gelukkig kwam manlief me helpen.

 

Ook ben ik begonnen aan mijn ladekast op de slaapkamer met alle ondergoed en sokken. De eerste twee lades zijn gedaan. Van de week of volgende week doe ik de andere twee.

 

Ik heb me nu voor genomen weer wekelijks een klusje te doen. Iedere week een 30 uren dat moet te doen zijn toch?

Uit blogland verdwenen???

Nee ik ben niet uit blogland verdwenen, al leek het misschien wel zo voor jullie. Al ruim een maand heb ik geen blog geschreven. Niet omdat ik niets te schrijven had. Nee er zijn de afgelopen maand meerdere dingen voorbij gekomen waar ik echt wel over had kunnen schrijven, maar ik had de puf er niet voor. Meerder keren heb ik zitten denken, hier kan ik wel even een blog over schrijven morgen. Maar morgen werd overmorgen en overmorgen werd een week later en zo heb ik dus ruim een maand niets met jullie gedeeld.

Te moe, te weinig energie, te druk, te weinig zin om te schrijven, te veel moeten, te veel willen, te ..... Zodat er helemaal geen blog geschreven werd.

Ik had kunnen schrijven over:


Mijn gepimpte slak

De stempel workshop van MiM



De ontmoeting met de blog dames Anita en Emilie
en de heerlijke high tea die we samen maakte
en die lieve cadeautjes die ik van hun kreeg.

De voorraadkast (voor) die ik
schoonmaakte en .......

.... opruimde (na)





De heerlijke wandeling die ik maakte
met manlief, ons menneke en vrienden.



De eerste verjaardag van mijn neefje



Het bedankje voor mijn re-integratiecoach




De bedankjes, die ik maakte, voor de therapeuten van het revalidatiecentrum.

Dat doe ik nu allemaal even niet (Misschien dat ik dit alsnog ga doen), maar wel kan ik jullie inmiddels vertellen, dat afgelopen dinsdag mijn laatste dag op het revalidatiecentrum is geweest. Na 5 maanden revalidatiecentrum is er veel met mij gebeurt. Ik ben er nog niet. Nee nu is het moment om er "alleen" mee aan de slag te gaan (of verder te gaan). Dit gaat de komende tijd dan ook nog wel wat energie van mij vragen, waardoor ik nog steeds niet dagelijks (misschien nog niet eens wekelijks) aan het bloggen ga. Nee ik heb op het revalidatiecentrum geleerd dat ik meer aan mezelf moet denken (dat wil ik ook) en meer voor mezelf mag doen.

Jaren lang heb ik andere altijd voorop gezet. Andere mensen waren belangrijker dan ik zelf en nu is het de bedoeling dat ik wat meer voor mezelf ga kiezen. Doen wat goed voor mij is. Wat IK graag wil. Nog niet echt makkelijk, voor iemand die altijd andere mensen naar het zin wilt maken, maar goed met vallen en opstaan gaat het stukje bij beetje beter.

Daarom heb ik dus ook besloten dat blog als ik er zin in heb. Natuurlijk vind ik het leuk om te bloggen, maar de afgelopen maanden zijn er ook echt dagen bij geweest, dat ik eigenlijk zelf helemaal niet zoveel zin had om te schrijven, maar dat ik toch schreef voor jullie. Want net zo goed dat ik het leuk vind om jullie blogjes te lezen, ga ik er vanuit dat jullie het ook leuk vinden om mijn blog te lezen.

Maar nu ga ik het toch iets anders doen denk ik. Hoe???? Dat zien/lezen jullie hier weer van zelf.
Maar een ding ik verdwijn nog echt niet uit blogland hoor.

Liefs Conny

Mijn week

Al weer een week verder en ik heb niets geblogd. Niet dat ik niets te vertellen heb hoor. Nee zeker niet, maar ik kan momenteel gewoon niet echt de moet op brengen om regelmatig te bloggen. Sorry lieve volgers. De komende tijd zal het waarschijnlijk ook nog wel even zo blijven.

 

Er speelt momenteel veel in mijn leven. Ik kan wel zeggen van allerlei dingen die mij leven aardig kunnen veranderen. Hoe het er uit gaat zien? Dat weet ik zelf nog niet eens, maar ik (positieveling) ga er maar vanuit dat het weer goed komt.

 

Om jullie toch even te vertellen wat ik de afgelopen week gedaan heb.

 Ja ik heb weer eens de vriezer schoonmaakt. Helemaal vergeten een foto te maken van het eindresultaat, maar ja dat snappen jullie wel he.

Ik wilde de vriezers. Ja na deze heb ik er nog één schoon gemaakt. Oke niet allemaal op de zelfde dag hoor. Dat kost me te veel energie en ik wil (ik MOEST zelfs van mijn therapeut) ook nog tijd voor mezelf hebben. Even doen waar IK zin in hebben. Creatief bezig zijn of even lekker ontspannen door middel van lezen of ontspanningsoefeningen (nooit geweten hoe ontspannen je daar van word een echte aanrader voor iedereen) Ik heb dan ook weer heel wat blogjes van jullie gelezen. Ook al heb ik nog steeds niet alles gelezen hoor.

 

Maar goed een paar dagen later was deze vriezer aan de beurt. Ja een grote vriezer en daarin zit nieten dan ook helemaal niets van ons in. Nee deze vriezer is volledig voor onze Lobbes. Lobbes heeft een allergie en daarom krijg ons menneke alleen maar vers vlees.

Het voorraadje wat je hier links op de foto ziet. Is ongeveer vlees voor ander halve maand. Ik had weer een nieuwe lading besteld omdat er een deel van het vlees op was, maar daarom wilde ik ook graag even deze vriezer schoon hebben.

Dus alles eruit schoonmaken en alles er weer in. Ook hier vergeten een foto te maken toen het klaar was, maar ik kan je zeggen is was bij dat het klaar was. Pffff. Gelukkig hoeft dit niet iedere maand ;-)

 

Ook ontving ik leuke post.

Van mijn dinnetje Mirjam krijg ik via Van Renée één van de 52 Sterkte hartjes. Ik vond het dan ook echt hartverwarmend. Die hartje heeft dan ook een ere plaatsje gekregen op mijn dressoir. Zo zie ik hem iedere dag. Dank je wel lieve Renée en Mirjam (XXX)

 

Ook kreeg ik leuke post van Alice3

 Een schattige envelop met daarin.......

 

Ze had op een van haar blog een heerlijk uitziende Indische gehakttaart staat. Ik vroeg nog of het te doen was voor een niet keukenprinses. Zo ja dat ik dan graag het recept zag. Ik had gewoon verwacht dat ze het op de blog zou zetten, maar nee. Ze stuurde gezellige het recept met wat ingrediënten en wat gezellige servetten naar me toe. Kijk.

 Dus ik kon lekker aan de gang met mijn taart. Helaas heb ik bewezen dat (toch redelijk makkelijk recept) kan verknallen. :-(

 

Zoals je hier kunt zien is de bovenste rand iets te donker. Maar goed ik ben natuurlijk niet voor één gat te vangen dus ik sneed de randje er gewoon af.

 

 Manlief vond de taart heeeeerlijk. Thanks Alice. Helaas vond ik het zelf niet zo, maar ja daarom ben ik dan ook een zeikerd met eten :-D

 

Wel heb je me weer op andere ideeën gebracht. De volgende keer maak ik hem gewoon nog een keer maar dan net even iets ander. Zeker zonder de rijst, want die vind ik er niet zo lekker door, maar goed ik ben dan ook niet echt een rijstliefhebber. Manlief wel ;-)

 

Naast al dit hebben ik ook nog heerlijk samen met mijn menneke gerelaxt.



 Alleen al van het zien van deze foto wordt je toch al relaxt of niet?

Heerlijk ontspannen samen op de bank hangen even niet en dan ook helemaal niets. Gewoon even geniet van mijn menneke. Heerlijk.

 

CAL - De eerste toeren

De Crochet Along 2014 is al weer 5 weken aan de gang en ik heb er nog niets over geblogd. Ik begon al met een achterstand, omdat me wolletjes niet binnen waren toen ze starten. Ach ik vind het niet zo erg, want ik ga er toch echt op mijn eigen tempo doen. Het streven is dat ik eind van het jaar een deken heb. Dat moet ik toch kunnen halen dacht ik.

Toen ik eindelijk, 2 weken later, mijn wolletjes binnen kreeg was ik natuurlijk helemaal blij. Nu kon ik ook beginnen aan de deken. Jippie.  Ik koos voor rustige kleuren, net zoals de rest van mijn huis is ingericht. Kijk dit zijn de kleurtje die ik besteld heb.

 Ik weet nog niet zeker of ik de witte bollen ook ga gebruiken, maar voor mijn gevoel pas die er niet helemaal goed bij. Wat vinden jullie?

 

Ik had me voorgenomen er dezelfde avond nog te beginnen, maar dat werd hem niet. Ik wilde beginnen met de donkerbruine, maar bij deze kleur kan ik s'avonds niet zien. Wel handig dat ik kan zien in wel lusje ik de haaknaald moet zetten he. Dus einde oefening. De zaterdag had ik even andere dingen die belangrijker waren. Dus er was nog steeds geen begin aan mijn deken.

Maar toen ik zondag eindelijk tijd had, had ik dan toch lekker een begin gemaakt aan mijn eerste deken. Maar toen ik voor de eerste keer de kleur moest wisselen. Grrrr. Het zat niet zoals ik willen en ik was al bijna geneigd te stoppen. Dus maar even aan de kant gelegd. Morgen weer een dag zeg ik dan maar.

De volgende dag weer een poging gewaagd. Gelukkig het lukt zoals ik wilde. Ik was bijna klaar toen ik mijn eerste 2 toeren aan manlief lied zien. Zo trots als een pauw. En wat vind je er van? Ik kreeg een heerlijk eerlijk antwoord van hem. Wordt dat een deken?? Lekker veel gaten dan. Ik zat te kijken naar mijn eerste toeren en dacht ja je hebt eigenlijk wel gelijk. Volgens mij heb ik toch een iets te grote haaknaald gepakt. Dus hup ik haalde alles weer uit.

In middels weer een week verder en dus nog niet eens een begin. Ppffffff.
Ik haakte toer 1 en 2. Legde het vervolgens weg en daar lag het weer een week.

Inmiddels liep ik dus al ruim 3 weken achter en ik had er ook geen zin, tijd en idee meer bij. Het was me nu gewoon allemaal te veel. Ik dacht al nou waarschijnlijk ga ik het einde van het jaar niet reden.

Toen ik vorige week bij het revalidatiecentrum kwam werd ik weer even met de neus op de feiten gedrukt. Oke er speelt van alles momenteel, want me veel heel veel energie kost, maar dat betekend dus niet dat ik mijn ontspanningsmomenten aan de kant moet zetten.

Helemaal waar natuurlijk, maar in mijn hoofd is het zo druk dat ik helemaal geen ruimte heb voor ontspanning. Het was zelfde de hele week niet in mijn opgekomen om ontspanningsoefeningen te doen. Raar maar waar.

Ik kreeg de opdracht mee: iedere dag iets ontspannens te doen. Nou dat kwam goed uit. Er kwam meteen vooruitgang in mijn deken. Kijk.

en in een week tijd is dit het eindresultaat.

Als ik nog zo een weekje door ga ben ik weer helemaal bij en loop ik niet eens meer achter hihi.
Ook maakte ik nog een iets anders, maar dat laat ik jullie van de week nog wel even zien.

Ons Menneke

Vandaag geen lange verhaal nee alleen even een paar lekkere foto's van ons menneke.

Hij is vandaag 5 geworden.

En wat krijgt hij dan....

EEN BAKKIE SLAGROOM!!!!

 

Een heerlijke toet hihi. 

Nog één keer met zijn lappie door het bakkie en dan is het echt op.

 

Snailmail voor Crealice

Zoals ik jullie zondag vertelde was ik lekker bezig geweest met snailmailen. Deze snailmail was voor Crealice. Ik wilde niet vooraf voor haar al verklappen wat erin zat dus vandaag dat jullie deze foto nu pas krijgen. Kijk dit stuurde ik haar.