Uit blogland verdwenen???

Nee ik ben niet uit blogland verdwenen, al leek het misschien wel zo voor jullie. Al ruim een maand heb ik geen blog geschreven. Niet omdat ik niets te schrijven had. Nee er zijn de afgelopen maand meerdere dingen voorbij gekomen waar ik echt wel over had kunnen schrijven, maar ik had de puf er niet voor. Meerder keren heb ik zitten denken, hier kan ik wel even een blog over schrijven morgen. Maar morgen werd overmorgen en overmorgen werd een week later en zo heb ik dus ruim een maand niets met jullie gedeeld.

Te moe, te weinig energie, te druk, te weinig zin om te schrijven, te veel moeten, te veel willen, te ..... Zodat er helemaal geen blog geschreven werd.

Ik had kunnen schrijven over:


Mijn gepimpte slak

De stempel workshop van MiM



De ontmoeting met de blog dames Anita en Emilie
en de heerlijke high tea die we samen maakte
en die lieve cadeautjes die ik van hun kreeg.

De voorraadkast (voor) die ik
schoonmaakte en .......

.... opruimde (na)





De heerlijke wandeling die ik maakte
met manlief, ons menneke en vrienden.



De eerste verjaardag van mijn neefje



Het bedankje voor mijn re-integratiecoach




De bedankjes, die ik maakte, voor de therapeuten van het revalidatiecentrum.

Dat doe ik nu allemaal even niet (Misschien dat ik dit alsnog ga doen), maar wel kan ik jullie inmiddels vertellen, dat afgelopen dinsdag mijn laatste dag op het revalidatiecentrum is geweest. Na 5 maanden revalidatiecentrum is er veel met mij gebeurt. Ik ben er nog niet. Nee nu is het moment om er "alleen" mee aan de slag te gaan (of verder te gaan). Dit gaat de komende tijd dan ook nog wel wat energie van mij vragen, waardoor ik nog steeds niet dagelijks (misschien nog niet eens wekelijks) aan het bloggen ga. Nee ik heb op het revalidatiecentrum geleerd dat ik meer aan mezelf moet denken (dat wil ik ook) en meer voor mezelf mag doen.

Jaren lang heb ik andere altijd voorop gezet. Andere mensen waren belangrijker dan ik zelf en nu is het de bedoeling dat ik wat meer voor mezelf ga kiezen. Doen wat goed voor mij is. Wat IK graag wil. Nog niet echt makkelijk, voor iemand die altijd andere mensen naar het zin wilt maken, maar goed met vallen en opstaan gaat het stukje bij beetje beter.

Daarom heb ik dus ook besloten dat blog als ik er zin in heb. Natuurlijk vind ik het leuk om te bloggen, maar de afgelopen maanden zijn er ook echt dagen bij geweest, dat ik eigenlijk zelf helemaal niet zoveel zin had om te schrijven, maar dat ik toch schreef voor jullie. Want net zo goed dat ik het leuk vind om jullie blogjes te lezen, ga ik er vanuit dat jullie het ook leuk vinden om mijn blog te lezen.

Maar nu ga ik het toch iets anders doen denk ik. Hoe???? Dat zien/lezen jullie hier weer van zelf.
Maar een ding ik verdwijn nog echt niet uit blogland hoor.

Liefs Conny