zaterdag 5 april 2014

Iets uit mijn leven - Hardlopen of Hard lopen.

Sinds 2 weken ga ik niet meer naar het revalidatiecentrum. Niet omdat ik genezen en klaar ben. Nee omdat ze vinden dat ik het vanaf nu wel weer verder alleen op kan pakken. Ik kan jullie zeggen ik heb er veel van geleerd en denk regelmatig aan de uitspraken die mijn therapeuten deden, maar op de laatste dag van mijn revalidatie heb is samen met een van de therapeuten een begin gemaakt aan iets wat is sinds mijn ongeval niet meer heb gedaan.
 
Hardlopen.

 
Ik wilde graag weer gaan hardlopen. Gewoon heerlijk ontspannen lopen, alles even weer van je af lopen. Lekker geniet van de natuur om je heen. Dus..... (wel met hele kleine stapjes) Loop ik weer.
Via een app hou ik al mijn resultaten bij en dat voelt goed.
 
Ik ben nog lang niet waar ik wil wezen, maar het is een begin en als ik een goede dag heb voelt het helemaal lekker. Dus ik ga zo lang het lukt gewoon nog even lekker door. Ook al zijn het maar baby stapjes die ik maar. Veel kleine is uit eindelijk ook één groot ;-)

vrijdag 4 april 2014

Klus in huis - Lente brengt energie.

Ja door dat mooie weer van afgelopen dagen, heb ik het gevoel als of ik meer energie heb. Weer zin om dingen aan te pakken en eigenlijk mijn hele huis weer eens op de kop te zetten. Nee dat doe ik niet, niet overdrijven. Alles op zijn tijd.
 
Ik had tegen mezelf gezegd dat ik me eerst bezig ging houden met de dingen waar een deadline op zit, zoals bijvoorbeeld mijn Round Robin boekje, wat 19 april klaar moet zijn om naar een van mijn vriendinnen te gaan. Daar horen jullie laten nog wel meer over.
 
Maar helaas zo werkt het toch niet helemaal bij mij. Ik wordt duidelijk door mijn gevoel gestuurd en mijn gevoel zegt door dit mooie weer. OPRUIMEN!!!!
 
Dus van de week deed ik:
 
Weer eens een paar kastjes. (helaas met het toevoegen van de foto gooi ik per ongeluk de begin foto weg. Pfffff kunnen jullie het verschil nog niet zien, maar geloof me het is een wereld van verschil.) Ik kan nu overal weer bij, zonder dat er iets spontaan uit de kast kwam zetten.
Ik gooide wat dingen weg. Zoals mijn ééndags lenzen, waarvan ik maar één setje geprobeerd heb. Ik snap nu niet waarom ik deze vorig jaar niet weggegooid heb. Ze waren zelfs toen al ruim over datum. haha. En zo gooide ik nog het een en ander weg. Niet veel bijzonders maar goed.
Het lenzendoosje kon ik niet weggooien. Waarom niet geen idee. Zonde dacht ik. Ik kan er vast iemand anders nog wel eens blij mee maken. Je zult misschien wel denken. Dat  mens is zo gek als een deur wie bewaar nu een lenzendoosje voor een ander. Nou laat ik je zeggen de dag er na wist ik waarom. Mijn collage belde op (ze was vrij) of haar ogen nog op haar bureau lagen. Natuurlijk moest ik lachen, maar ze bedoelde haar lenzen. (Ze heeft regelmatig last van haar lenzen en dan doet ze ze even uit.) Ik ging even kijken op haar bureau en ja daar zal ik twee lensjes los liggen. Meteen bedacht ik me aaaahh daarom heb ik dus dat doosje bewaart. Deze gaat dus naar mijn collega.
 
Met het flesje Puur pollen (nog een volledig nieuw flesje) kan ik vast ook nog wel iemand blij maken die het wilt proberen. De bakje (voor haar te verven) gaan naar mijn schoonzus. Als kapster zijnde kun je deze altijd gebruiken. Zeker als je altijd je schoonzus kleur ;-)
 
Verder waste ik de vitrage. Het er af halen vind ik nooit zo'n probleem maar dat op hangen pfff wat krijg je daar lamme armen van zeg. Gelukkig kwam manlief me helpen.
 
Ook ben ik begonnen aan mijn ladekast op de slaapkamer met alle ondergoed en sokken. De eerste twee lades zijn gedaan. Van de week of volgende week doe ik de andere twee.
 
Ik heb me nu voor genomen weer wekelijks een klusje te doen. Iedere week een 30 uren dat moet te doen zijn toch?